Het werk van de Duitse kunstenaar Neo Rauch is waanzinnig populair: sterren als Leonardo DiCaprio en Brad Pitt lopen met zijn werk weg. Toch laat het oeuvre van Rauch zich maar lastig lezen. Welke terugkerende symbolen kunnen we in zijn werk ontdekken? Suzanne Swarts, directeur van museum Voorlinden, gaat op zoek in Nu te Zien!. Ik schreef het script voor deze aflevering.

De nieuwe editie van Delft.business is uit! Voor dit nummer sprak ik met vier Delftse wethouders over hun plannen voor de komende jaren. Ook verzorgde ik de eindredactie van dit nummer.

Tijdens de coronacrisis kwam de cultuursector er in Nederland niet goed vanaf, was de veelgehoorde klacht: culturele instellingen moesten na lockdownperiodes het langst dicht blijven en voor de helende kracht van cultuur was weinig aandacht. Hoe pakten de regeringen in andere Europese landen het op dit gebied aan?

We zijn geneigd werkgevers te zien als machtige leiders van multinationals, die hun hulpeloze werknemers met één tik kunnen verbrijzelen. Maar lang niet alle werkgevers leiden een miljardenbusiness. Waarom blijven we toch denken in die tweedeling van machtige en machteloze? En hoe komen we ervan af?

Vanaf 24 september is bij Museum Panorama Mesdag een unieke overzichtstentoonstelling te zien van het werk van Suze Robertson. Ze was een radicale vernieuwer: met haar expressieve manier van schilderen en tekenen, gedurfde materiaalkeuze en uitbundige kleurgebruik, tilde ze de Nederlandse kunst begin 20ste eeuw naar nieuwe hoogten. 

Wanneer ik ergens te gast ben om over mijn werk te praten, gaat het gesprek al snel de autobiografische kant op: men vindt het lastig te bedenken dat een deel van wat ik schrijf ook niet waargebeurd kan zijn. Over de worsteling die dan ontstaat, schreef ik een column voor LeidsCement.

In het stadsdeel Haagse Hout is sinds anderhalf jaar Podium NOORD te vinden, waar bewoners, vrijwilligers en partners de kans krijgen om hun eigen kunst- en cultuurprojecten te ontplooien. Voor de Cultuurkrant van het Landelijk Kennisinstituut Cultuureducatie en Amateurkunst (LKCA) vroeg ik directeur Elly Hajian naar de do’s en don’ts van zo’n wijkgerichte aanpak.

Op 15 september brengt de Boekmanstichting de Regionale Cultuurmonitor uit. Voor deze publicatie schreef ik een artikel over provinciale en gemeentelijke steun aan culturele makers en instellingen tijdens de coronacrisis.

Femke Brockhus schreef met Kleine haperende vluchten een prachtige roman, die verhaalt over een vrouw die verdwijnt en haar man en dochtertje alleen achterlaat. Ik besprak haar boek voor DW B.

In diepdiepblauw, de essayistische debuutroman van Nikki Dekker, volgen we een vrouwelijk personage dat haar eigen seksualiteit beter probeert te begrijpen. Ze doet dat door het zeeleven beter te bestuderen. Want als zeehonden, dolfijnen en zeepaardjes hun eigen seksuele normen en waarden mogen bepalen, waarom mogen wij dat dan niet? Ik recenseerde de roman voor De Reactor.

Een huis is een flinke aankoop. Die doen de meesten bij voorkeur samen, maar soms koopt van een stel de een het huis en trekt de ander erbij in. Hoe regel je dat financieel? En hoe voelt het voor beide partijen? Ik schreef erover voor Het Financieele Dagblad.

Hendrik Willem Mesdag en Sientje Mesdag-van Houten vormden een bijzonder kunstenaarsechtpaar. In de presentatie Hoogtepunten uit de collectie maakt de bezoeker vanaf 1 september kennis met de ontwikkelingen in het oeuvre van beide kunstenaars. Ik ben verantwoordelijk voor de social media rondom deze tentoonstelling.

Er zijn meer vacatures dan ooit en de werkloosheid was nog nooit zo laag. Toch lukt het niet iedereen om een baan te vinden. Wat zijn de obstakels? Zijn deze werkzoekenden te kritisch of zit er meer achter? Ik schreef erover voor Het Financieele Dagblad.

Dertien jaar na zijn debuut bestormt Philip Huff de hitlijsten met wat op de flap zijn ‘persoonlijkste roman tot nu toe’ wordt genoemd. In Wat je van bloed weet gaat een naamloze verteller gebukt onder een jeugd met ouders die elkaar en hun kinderen de tent uit vechten. Ik recenseerde het boek voor De Lage Landen.

Jaarlijks wordt de VriendenLoterij Museumprijs uitgereikt. Dit jaar is het thema ‘Beste Buur’. Welk museum vervulde die rol het afgelopen jaar het beste? Daarover ging ik in gesprek met de organisatie voor MUZE, het kunstmagazine voor leden van AVROTROS.

Paleis Het Loo is niet alleen een prachtig museum, maar heeft ook een schitterende tuin. In die tuin zie je de sporen van de geschiedenis van het landgoed, onder andere uit de tijd van Willem en Mary, duidelijk terug. Voor het AVROTROS-programma Nu te Zien! schreef ik het script voor de aflevering waarin zij centraal staan.

Zonder auteurs geen uitgeverijen en zonder uitgeverijen geen auteurs. Er zijn alleen een stuk meer schrijvers dan plekken om je werk uit te geven. Over de vreemde machtsstrijd die dat oplevert, schreef ik een column voor LeidsCement.

Torenhoge golven, snel verplaatsende warmte- en koudefronten, een extreme stijging van de zeespiegel – over wat de aarde precies te wachten staat op het gebied van klimaatverandering zijn we als mensheid nog steeds niet uit. Eva Meijer schetst in haar nieuwste roman Zee Nu hoe de zee elke dag een kilometer verder het land in sluipt. Ik recenseerde het boek voor De Reactor.

Wie is niet groot geworden met de avonturen van Pippi Langkous, het vrijgevochten meisje met de oranje springvlechten die haar jurkjes geen seconde kon schoonhouden? In Nederland illustreerde Carl Hollander de boeken over Pippi – tot ongenoegen van de erven van schrijver Astrid Lindgren, die één Pippi-merk willen creëren. In het archief van het Literatuurmuseum liggen de originele tekeningen van Hollander. Ik mocht ze onder de loep nemen.

Deze zomer organiseert Bibliotheekblad, het vakblad voor bibliotheekprofessionals, een schrijfwedstrijd voor alle liefhebbers van de bibliotheek. Het thema is: wat betekent de bibliotheek voor jou? Inzendingen mogen de vorm hebben van een verhaal, gedicht, rap of andere tekstuele vorm. Ik verzorg de coördinatie van de wedstrijd en maak een selectie, die wordt voorgelegd aan de jury.

Niet huilen, zeggen we vaak als we iemand willen troosten. Maar waarom zijn we precies zo bang voor die tranen? Ook als ik een tekst voordraag, kan die emotie soms in de weg zitten – maar precies die emotie geeft een voordracht juist extra betekenis. Over die tweestrijd schreef ik een column voor LeidsCement.

Hoeveel tegenslagen kan een mens aan? Die vraag overvalt de lezer meermaals bij het lezen van Het atelier van Sarah Hall – oorspronkelijk Burntcoat getiteld. We lezen het verhaal van een succesvolle kunstenares die, eind vijftig, terugblikt op haar leven. Ik recenseerde de roman voor Medisch Contact.

In de nieuwe aflevering van Nu te Zien! gaat directeur Marieke Uildriks langs bij het Nationaal Glasmuseum in Leerdam, waar de tentoonstelling Glas als ijsbreker te zien is. In deze expositie leer je glazen kennen die bijzonder zijn door hun gebruik: het is niet meteen duidelijk hoe je eruit moet drinken. Dat leidt tot hilarische – en vaak verbroederende – taferelen. Ik schreef het script voor deze aflevering.

In november 2022 verschijnt mijn debuutbundel Wij zijn uitgeweken bij uitgeverij Querido. Het is een bundel over het machtsspel dat in iedere verbintenis sluipt: tussen kind en ouder, tussen vrienden en tussen geliefden. Over wie we waren en wie we worden, over wie wegkruipt en wie de overhand neemt, en hoe we elkaar in die strijd niet uit het oog mogen verliezen.

In zijn debuutbundel Spanriem neemt Hans Depelchin de lezer overtuigend mee op een reis naar de ware liefde om mee samen te komen, gedreven door de wens om één mens te worden en daarmee voorgoed verlost te zijn van de eenzaamheid. Ik recenseerde de bundel voor DW B.

Wat gebeurt er wanneer je als fotomuseum je collectie laat bekijken door kunstmatige intelligentie? Dat experiment ging men aan bij het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam. Voor het nieuwe nummer van IP | vakblad voor informatieprofessionals sprak ik met hoofd collecties Martijn van den Broek over het kunstproject. Daarnaast bracht ik verslag uit van de PublicSpaces-conferentie op 17 en 18 mei in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam.

De nieuwe editie van Delft.business is uit! Voor dit nummer sprak ik met Profile Van der Plank over de samenwerking tussen deze lokale fietsenwinkel en Profile De Fietsspecialist. Ook ging ik in gesprek met Mahler Vastgoed en IPP Haaglanden over de samenwerking die zij aangaan bij een project aan de Rijswijkse Treubstraat. Verder sprak ik met Big Green Egg en Golfbaan Delfland over hun samenwerking. Ook verzorgde ik de eindredactie van dit nummer.

Je zou het misschien niet zeggen, maar ik hou lang niet van alle poëzie – zoals iemand die sportief is ook niet van alle sporten ter wereld hoeft te houden. En toch kan het lezen en schrijven van poëzie mij ontzettend gelukkig maken – een geluk dat ik iedereen gun. Ik schrijf erover in mijn nieuwe column voor LeidsCement.

Een bundel getiteld Laatste foto van de vrede voelt zelden actueler aan dan tijdens de huidige strijd tussen Rusland en Oekraïne. Dichter Jan-Paul Rosenberg schreef het titelgedicht echter al eerder: hij won er al in 2018 de Turing Gedichtenwedstrijd mee. Ik recenseerde de bundel voor poëzietijdschrift Awater.

Hoe kunnen we in Europa oog hebben en houden voor alle verschillende culturele identiteiten die op dit continent samenkomen en samenleven? Daarmee houdt een groot onderzoeksproject zich de komende zes jaar bezig. Cultureel antropoloog Francio Guadeloupe is een van de aanjagers. Ik interviewde hem voor de Cultuurkrant van het Landelijk Kennisinstituut Cultuureducatie en Amateurkunst (LKCA).

Nu te zien in museum Voorlinden in Wassenaar: de tentoonstelling GROUND van de wereldberoemde Britse kunstenaar Antony Gormley. Met zijn sculpturen, installaties en kunst in de openbare ruimte onderzoekt hij de relatie tussen het menselijk lichaam en de ruimte om ons heen. Voor het AVROTROS-programma Nu te Zien! schreef ik het script voor de aflevering waarin deze tentoonstelling centraal staat.

Een griepje zing je als zzp’er nog wel uit. Maar wat als je tijdelijk minder of niet kunt werken, bijvoorbeeld vanwege een burn-out, zwangerschap of mantelzorgtaak? Voor Het Financieele Dagblad schetste ik drie scenario’s en het bijbehorende kostenplaatje.

Schrijver ben je allang niet meer alleen door boeken te maken: je moet er ook de boer mee op. Meer dan ooit is de auteur een publieke figuur die zijn gezicht moet laten zien op scholen, bij conferenties en in televisieprogramma’s. Blijft er nog wel genoeg tijd over om te schrijven? Of horen al die uitstapjes onherroepelijk bij het auteurschap? Voor De Lage Landen deelde ik mijn eigen ervaringen en die van twee collega’s.

Nu te zien in het Groninger Museum: een indrukwekkende tentoonstelling met het werk van straatkunstenaar JR. Met zijn fotoprojecten vraagt hij aandacht voor misstanden over de hele wereld. Voor het AVROTROS-programma Nu te Zien! schreef ik het script voor de aflevering waarin deze tentoonstelling centraal staat.

Op de website van DW B zijn twee nieuwe gedichten van mij verschenen: Rinkel en Enkelkou. Het gedicht Enkelkou staat hier.

Tien jaar na het verschijnen van zijn romandebuut Op zee vertelt Toine Heijmans in Zuurstofschuld het verhaal van klimfanaat Walter, die de hoogste bergen ter wereld probeert te overmeesteren. Ik recenseerde het boek voor De Reactor.

Er is iets niet pluis in Furth am See, het Oostenrijkse plaatsje dat als decor dient voor Vlieg weg, vlieg weg, de nieuwste roman van Paulus Hochgatterer. Terwijl de zomer zich aandient en de temperaturen oplopen, worden steeds meer vreemde gebeurtenissen gesignaleerd. Ik schreef een recensie over het boek voor Medisch Contact.

Het van oorsprong Deense principe van The Human Library is inmiddels zo’n zes jaar bekend in Nederland. Zelfs tijdens de coronacrisis wisten organisatoren in ruim twintig sessies meer dan zevenhonderd mensen te bereiken. Ik schreef een artikel over deze succesvolle interventie voor het Spaanse wetenschappelijke tijdschrift BiD: textos universitaris de biblioteconomia i documentació.

De nieuwe editie van MUZE, het kunstmagazine voor leden van AVROTROS, is uit. In dit nummer vind je een interview met tentoonstellingsmaker Rik Herder over de nieuwe opstelling van de vaste collectie van het Tropenmuseum, getiteld Onze koloniale erfenis. Ook sprak ik met CODA over de tentoonstelling Inside the Outside, over onze blik op de natuur. Verder interviewde ik Margriet Schavemaker, directeur van het Amsterdam Museum, over haar rol als presentator van het kunstprogramma Nu te Zien!.

De vaandeldrager reist van 30 april 2022 tot en met 7 mei 2023 langs alle provincies. Ter gelegenheid van deze tournee is een publicatie gemaakt, waarin je alles leest over dit meesterwerk van Rembrandt. Voor deze uitgave interviewde ik Arent Fock, voorzitter van het bestuur van de Vereniging Rembrandt, en Petria Noble, conservator van het Rijksmuseum, over deze bijzondere aankoop.

Lang voordat mijn eerste boek uitkwam, leek me dit al een van de gekste dingen: dat mensen die ik niet ken een roman van mij op hun nachtkastje zouden hebben liggen. Ik schreef er een column over voor LeidsCement.

KB.nl is een levendige website, waarop je alles vindt over wat de Koninklijke Bibliotheek is en doet. Om die content te blijven aanvullen en de website nog verder te optimaliseren voor toekomstig gebruik, is er een eindredacteur, die verantwoordelijkheid draagt voor alle inhoud op de KB-website. De komende maanden vervang ik de huidige eindredacteur tijdens haar zwangerschapsverlof.

Het nieuwe magazine van CultuurWerkt! is uit. Voor dit magazine interviewde ik Sacha, trouw gebruiker van dit abonnement op cultuur.

Na twintig jaar directeurschap neemt Peter Schoon afscheid van de Dordtse musea. In die periode zette hij nieuwe lijnen uit in het verzamelbeleid. Terugblikkend denkt hij aan de hoogtepunten die aan de collectie zijn toegevoegd, en hoe die tot leven komen wanneer je maar goed genoeg kijkt. Namens de Vereniging Rembrandt mocht ik hem interviewen voor de publicatie die ter ere van zijn afscheid verscheen.

Hoe pak je na een periode van intense rouw de draad weer op? Via het genot van het schrijven en kijken naar kunst, laat Wat nu met het licht dat binnenvalt, de nieuwste dichtbundel van Siel Verhanneman zien. Dan kan zelfs nieuw leven ontstaan. Ik schreef een recensie over de bundel voor de Poëziekrant.

AVROTROS is er voor iedereen. Om die maatschappelijke betekenis te laten zien, werd het magazine Voor Ons gemaakt. Samen met presentator Rik van de Westelaken interviewde ik drie jongeren die al op jonge leeftijd op tv te zien waren. Ook sprak ik met presentatrice Mischa Blok, die in haar programma’s regelmatig taboes doorbreekt.

Nu te zien in Museum De Pont in Tilburg: een groots opgezette tentoonstelling met werk van de Afro-Amerikaanse kunstenaar Kara Walker. In haar oeuvre onderzoekt zij wat het betekent om een zwarte vrouwelijke kunstenaar te zijn. Voor het AVROTROS-programma Nu te Zien! schreef ik het script voor de aflevering waarin deze tentoonstelling centraal staat.

Op 11 mei 2022 vindt de tiende VOGIN-IP-lezing plaats. Op het programma staan onder meer talks over linked open data, het archief van de toekomst en de strijd tegen desinformatie. Ook aan het woord komen Brecht Castel over de vraag hoe online onderzoek helpt in de strijd tegen desinformatie en Cynthia Liem over de digitale misstappen in de toeslagenaffaire. Ik ondervroeg ze over hun lezingen voor IP | vakblad voor informatieprofessionals.

De maatschappij praat ons graag aan dat de pijn die komt met het moederschap normaal is, maakt Watkins duidelijk in haar nieuwste roman, Ik hou van je maar ik kies het duister. De titel herbergt de tweestrijd die zij als moeder kent: ze wil verantwoordelijke keuzes maken, maar wordt steeds weer teruggetrokken richting het donker dat haar leven al sinds haar jeugd overschaduwt. Ik recenseerde de roman voor Medisch Contact.

Dit jaar mocht ik voor het eerst naar het Boekenbal. Het aantal beroemde schrijvers was inderdaad niet mis – en zo ontstond er een kloof tussen zij die bekeken werden en zij die bekeken. Voor LeidsCement schreef ik een column over de avond.

Je werkdag kan er een stuk leuker uitzien als je zo af en toe goed met elkaar kunt lachen. Maar is humor op de werkvloer altijd wel zo’n goed idee? Daarover ondervroeg ik deskundigen en ervaringsexperts voor Het Financieele Dagblad.

Het verhaal over de ark van Noach is misschien wel een van de bekendste uit het Oude Testament. Hoe interpreteren kunstenaars van nu die eeuwenoude vertelling? Zij lijken zich niet zozeer te willen richten op het neerzetten van een Bijbelse scène, maar voelen meer voor het portretteren van de eenzame figuur van Noach en de schoonheid van het dierenrijk. Ik schreef er een artikel over voor Kunstschrift.

De Vereniging van Openbare Bibliotheken (VOB) kent verschillende commissies, die zich onder meer inzetten voor een gezamenlijke merkidentiteit, eenduidig HR-beleid een goede landelijke digitale structuur. In een nieuwe interviewserie ondervraag ik leden van die commissies over hun werkzaamheden en betekenis voor het bibliotheekveld.

Hoe zorg je je ervoor dat je als snelgroeiend bedrijf niet in no time uit je jasje groeit? Door samen een mooi pand te zoeken dat aan al je wensen voldoet. Sander Schutte van Mapiq en Aaike van Vugt van VSParticle vonden elkaar en hun droomkantoor aan de Delftse Schie, waar ze samen het nieuwe werken vormgeven. Ik interviewde hen voor het nieuwe nummer van Delft.business, waarover ik ook de eindredactie deed.

Je netwerk uitbreiden op een netwerkborrel? Dat is ouderwets: netwerken kan overal, bijvoorbeeld als je sport of naar een verjaardag gaat. En natuurlijk digitaal: dat kost nauwelijks tijd. Ik schreef erover voor Het Financieele Dagblad.

Herfstdraad, de nieuwste roman van Jamal Ouariachi, verhaalt over een naamloze schrijver die zich na de verhuizing naar een dorpje onder de rook van Amsterdam steeds meer aangetrokken begint te voelen door extreemrechts. Ik recenseerde het boek voor Vlaams literair tijdschrift DW B.

Ophef in de letteren: NBD Biblion, de grootste leverancier van bibliotheekboeken in Nederland, laat zijn aanbevelingen voortaan schrijven door kunstmatige intelligentie, en gooit honderden recensenten op straat. Schrijvers en literaire critici steigeren over deze beslissing. Als collectiespecialist, recensent en auteur denk ik daar enigszins anders over. Ik schreef er een opiniestuk over voor De Lage Landen.

In De kleuren van Anna schetst Sander Kollaard het leven van een man op leeftijd, die weer kleur in zijn leven krijgt dankzij de komst van Anna. Ik schreef een recensie over de roman voor De Reactor.

Het podium en ik hebben een tegenstrijdige relatie met elkaar. Zo gelukkig als ik kan worden van een voordracht, zo onzeker maakt het optreden me ook. Ik vertel erover in mijn nieuwe column voor LeidsCement.

Jaarlijks kunnen dichters uit heel Nederland en Vlaanderen hun poëzie insturen voor De Gedichtenwedstrijd. Dit jaar won Ruth Lasters de prijs met haar gedicht Abrikozen. Samen met andere poëzierecensenten verzorgde ik de voorselectie van de inzendingen voor de jury. Met hen voorzag ik ook de duizend beste inzendingen van feedback.

In zijn proefschrift onderzoekt Alex Brandsen hoe archeologen gebruik kunnen maken van deep learning-technieken om hun onderzoek te vergemakkelijken. Wellicht valt die techniek in de toekomst in een bredere context toe te passen. Ik sprak met hem voor IP | vakblad voor informatieprofessionals.

De gemeenteraadsverkiezingen staan voor de deur. Voor de Cultuurkrant van het Landelijk Kennisinstituut Cultuureducatie en Amateurkunst (LKCA) ondervroeg ik lokale politici: hoe maken zij zich hard voor kunst en cultuur? Ook ging ik in gesprek met enkele Blikopeners van het Stedelijk Museum, die met hun jeugdige en open blik het museum van nieuwe inzichten voorzien. Tot slot sprak ik met Elroy Gramsbergen, Filmdocent van het Jaar, over zijn visie op filmeducatie.

Nederland lijkt een geëmancipeerd land. Toch zijn vrouwen in ons land kampioen deeltijdwerken en stijgt het percentage vrouwelijke kostwinners nauwelijks. Welke uitdagingen hebben vrouwen die deze rol op zich nemen? Ik schreef erover voor Het Financieele Dagblad.

In het voorjaar van 2021 sloot het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW) convenanten met veertien stedelijke cultuurregio’s in heel Nederland. Een van die cultuurregio’s is Zeeland: een uitgestrekte provincie waarvan de inwoners elkaar, ondanks de zelfstandige volksaard, nu toch vol ambitie opzoeken. Voor de nieuwe editie van Boekman ging ik met gemeenten en provincie in gesprek.

In het Dordrechts Museum is vanaf april 2022 de tentoonstelling Wanderlust te zien, waarin we ontdekken dat Nederlandse schilders zich in die tijd lang niet alleen op Hollandse landschappen richtten. Voor MUZE interviewde ik gastconservator Jenny Reynaerts over de expositie. Ook sprak ik met museumdirecteur Marc de Beyer, die volle teugen geniet van de opnames van Nu te Zien!, waarin hij op bezoek mag bij zijn favoriete tentoonstellingen door het hele land.

Als het in de Nederlandstalige literatuur over seks ging, had het mannelijke perspectief decennialang de overhand. Maar nu belicht een nieuwe generatie van veelal vrouwelijke schrijvers ook de andere kant. Voor De Lage Landen belichtte ik de recente romans van Eva Coolen, Hannah van Binsbergen, Tobi Lakmaker en Helena Hoogenkamp. Ook recenseerde ik A.D., waarin Gustaaf Peek het verhaal van de gewone man op koloniale schepen vertelt.

Er was een tijd dat ik meer last dan plezier had van mijn perfectonistische neigingen. De laatste tijd dacht ik dat het plezier overheerste – totdat ik in een geluidsstudio stond. Wat daar gebeurde, lees je in mijn nieuwe column voor LeidsCement.

In De vrouw die niet bestond, de nieuwste roman van Marc Reugebrink, worden we deelgenoot van het verhaal van de grenzeloos populaire universitair docent Elias Kroon. Na de val van de Muur vlucht hij naar Berlijn, zijn gezin achterlatend. Wat volgt, is een zoektocht van zijn dochter naar wie haar vader was en of hij wel van haar hield. Ik recenseerde de roman voor Vlaams literair tijdschrift DW B.

Het is de angst van menig zelfstandig ondernemer: eeuwig blijven rondcirkelen in het kringetje van dezelfde mensen en klussen, zonder kans op groei. Hoe blijf je bijleren? Daarover ondervroeg ik deskundigen en ervaringsexperts voor Het Financieele Dagblad.

In 2021 werd hard gewerkt aan de Netwerkagenda, die in de zomer werd gelanceerd. Nu worden die plannen in praktijk gebracht. In een nieuwe interviewserie ondervraag ik spelers in dat proces. Het eerste interview, met netwerkadviseur Manon de Caluwé, staat nu online.

Kun je blijven samenwonen nadat je gescheiden bent? Babette en Willem laten zien dat het mogelijk is. Samen splitsten ze een oude visrokerij in Huizen op in twee prachtige woningen. Ik interviewde hen voor de nieuwe editie van vtwonen, die nu in de winkels ligt.

In Toen ik klein was, was ik niet bang, de nieuwe bundel van Gershwin Bonevacia, maken we kennis met Gush, het tienjarige alter ego van de dichter, dat opgroeit in Rotterdam-Zuid. We volgen hem langs de belangrijke plekken van zijn jeugd, de metrohaltes – van Dwarsdijk naar Antonius IJsselmonde naar Prinsenplein – en de momenten die hem als zwarte jongen vormden. Ik schreef een recensie over de bundel voor poëzietijdschrift Awater.

De nieuwe editie van Poëziekrant is uit! Daarin vind je nieuwe gedichten van mijn hand. Het eerste gedicht, Couveuse, vind je hier.

Lang dacht ik dat mijn dagelijkse tekstwerkzaamheden goed bij mij passen omdat ik houd van taal. Inmiddels weet ik dat er om meer redenen een match is. Taal maakt bijvoorbeeld weinig troep. Wat ik daarmee bedoel, leg ik uit in mijn nieuwe column voor LeidsCement.

Na drie jaar verbouwen trok Kundertje met haar gezin in een oud schoolgebouw in Arnhem. Ondanks alle ruimte en de industriële look heeft ze er een knus huis van gemaakt, met warme kleuren op de muren en toevoegen van natuurlijke materialen. Ik interviewde haar over haar nieuwe huis voor de nieuwe editie van vtwonen, die nu in de winkels ligt.

Tweeënhalf jaar zat er tussen het moment dat Taliah en Sein Lowry een huis kochten op het meest oostelijke puntje van Australië, en de opening van Byron Beach Abodes. Taliah en Sein wilden dat het een thuis zou worden voor henzelf en hun drie zoons. Ze kregen de smaak te pakken en bouwden er meer accommodaties bij, zodat ook anderen van hun gevoel voor stijl kunnen genieten. Voor Libelle mocht ik bij hen binnenkijken.

We leven in een wereld van protesten. Wekelijks gaan ook in Nederland mensen de straat op om van zich te laten horen. Hoewel ik het vaak genoeg met hen eens ben, protesteer ik nooit met hen mee. Hoe dat komt, vertel ik in dit essay voor Brainwash.

Hoe richt je een goed digitaal archief in, en hoe ontsluit je het vervolgens weer op een makkelijke, interactieve manier? Op die vragen geeft de expositie MVRDVHNI: The Living Archive of a Studio, sinds 6 november te zien in Het Nieuwe Instituut, antwoord. Ik bezocht de expositie voor IP | vakblad voor informatieprofessionals.

Steeds meer stripmakers en uitgeverijen kiezen ervoor hun projecten via crowdfunding te financieren. Dat lijkt vaak goed te gaan: via Voordekunst, Ulule en Kickstarter worden tienduizenden euro’s opgehaald voor stripprojecten. Maar is het gras wel zo groen? Ik onderzocht het in mijn eerste artikel voor Stripgids.

Schrijven doe je onvermijdelijk vanuit je eigen perspectief. Maar wat als dat perspectief voor jou heel vanzelfsprekend is, terwijl het anderen soms vermoeit of tegen de borst stuit? Daarover schrijf ik in mijn nieuwe column voor LeidsCement, over schrijven als millennial.

De nieuwe Delft.business en bijbehorende Rijswijk.special zijn uit! Voor dit nummer interviewde ik De Mannen van Schuim. Ook sprak ik met Roger Pels, trotse eigenaar van De Loods. Verder ging ik in gesprek met Jan Brugman, directeur bij het Industrieschap Plaspoelpolder. Tot slot sprak ik met Joris Kleinveld, eigenaar van appbouwer Auxilium.

Na de terugtrekking van Marieke Lucas Rijneveld waagde spoken word-artiest Zaïre Krieger zich aan de vertaling van Amanda Gormans inaugurele gedicht The Hill We Climb. De tekst toont een zichtbare worsteling met het gedragen origineel. Ik recenseerde de Nederlandse vertaling voor de Poëziekrant.

Elke onderwijsinstelling besteedt de gelden van het Nationaal Programma Onderwijs, bedoeld om de achterstanden opgelopen in de coronaperiode in te halen, weer anders. Bij ROC Friese Poort zetten ze er niet alleen op in om de leerachterstanden in te halen, maar ook de leefachterstanden. En dat betekent: ontmoetingen faciliteren middels kunst en cultuur. Voor de nieuwe Cultuurkrant van het Landelijk Kennisinstituut Cultuureducatie en Amateurkunst (LKCA) interviewde ik bestuursvoorzitter Remco Meijerink en practor Koes Vos over deze insteek.

Hoe breng je de relaties tussen kunstenaars, hun opdrachtgevers en hun geportretteerden in kaart? In die vraag verdiepte de Chinese promovendus Weixuan Li zich de afgelopen jaren. Ik interviewde haar voor het Bulletin, het magazine voor leden van de Vereniging Rembrandt.

Wonen in een huis van hout dat boven de rest van de wijk uittorent. Het klinkt als het begin van een sprookje. Toch is het de werkelijkheid van Manon, die woont in een Verheven Huisje in Eindhoven. Over het ontwerp werd goed nagedacht: het is niet alleen mooi, maar ook bijzonder duurzaam. Voor de nieuwe editie van vtverbouwen sprak ik met Manon en architect Tim Kouthoofd, die het ontwerp bedacht.

Je afzonderen van de maatschappij en in harmonie met de natuur gaan leven: zo proberen communes hun idealen in de praktijk te brengen. Maar die besloten gemeenschappen blijken moeilijk bestand tegen de kritische blik van buitenaf, zo blijkt uit de recente romans van Eva Meijer, Gerda Blees en Merijn de Boer. Ik analyseerde het communethema in deze boeken voor De Lage Landen.

Margriet de Moor is een ware homo universalis door haar muzikale verwijzingen en zintuigelijke veelzijdigheid. Haar manuscript van Kreuzersonate is te vinden in het archief van het Literatuurmuseum. Waar ligt de grens tussen taal en muziek? Ik schreef er een essay over voor het Literatuurmuseum.

Wie weleens op een boekpresentatie is geweest, kent de tot feestgelegenheid omgetoverde boekhandel, de opgewondenheid van auteur en aanwezigen, de lange rijen voor een handtekening. Het is een gelegenheid waarbij veel bewondering wordt uitgesproken, maar ook veel bewondering onuitgesproken blijft. Daarover gaat mijn nieuwe column voor LeidsCement.

Wij beïnvloeden niet enkel de technologie, de technologie beïnvloedt ook ons. Dat is de centrale gedachte van Leon Heuts en Bart van der Meij, die het boek Down to Earth samenstelden. Ze laten verschillende filosofen aan het woord, die allemaal laten zien: alleen door in een netwerk te denken en te handelen, komen we verder. Een wereldwijde beweging is hun wens, waarbij alles en iedereen mag aansluiten. Ik interviewde hen voor IP | vakblad voor informatieprofessionals.

Wie naar Volle Zalen kijkt, leert de mens achter de podiumkunstenaar kennen. Dat is de insteek volgens Mariska Geene, die vooraf met de gasten in gesprek gaat om te bepalen hoe hun verhalen het best verteld kunnen worden. Ik interviewde haar voor de nieuwe editie van MUZE, het kunsttijdschrift voor leden van AVROTROS.

Hoe creëer je een goede digitale strategie? Die vraag probeerde ik te beantwoorden in een reeks interviews voor Verve by Vruchtvlees. Ik sprak met kenners bij het Amsterdam Museum, De Standaard, Beeld en Geluid en Ancienne Belgique.

Toen Crossing Border in 2020 te horen kreeg dat het festival geen subsidie meer zou ontvangen, werd de achterban om steunbetuigingen gevraagd. Het leverde een flink boekwerk op met protestbrieven van schrijvers en artiesten als Adriaan van Dis, Anton Corbijn, Dave Eggers, Isabel Allende en Salman Rushdie. Ik schreef er een essay over voor het Literatuurmuseum.

Schrijven over seksualiteit is niet makkelijk. Daarom organiseren deBuren, Stichting Nieuwe Helden en De Nieuwe Liefde jaarlijks Het Rode Oor: een zoektocht naar de mooiste erotische korte verhalen om naar te luisteren. Dit jaar is mijn verhaal Schouder en zee geselecteerd voor de podcastserie.

Ooit was een fototoestel een magisch ding, dat de werkelijkheid beter kon vastleggen dan iedere andere kunstvorm. Tegenwoordig dragen we in alle vanzelfsprekendheid een camera bij ons, die we gebruiken om aan de rest van de wereld te laten zien wie we zijn en waar we ons bevinden. Kunnen we fotografie niet iets van de heiligheid teruggeven die ze ooit had? Daarover schreef ik een essay voor Brainwash.

Soms denk ik dat ik zelfstandig tekstschrijver ben geworden uit gebrek aan zelfvertrouwen. Uit angst mijn jaarcontract niet verlengd te krijgen, te belanden in een baan waarin ik iets niet kan. Maar wat loop ik door zulke evaluatiemomenten te omzeilen precies mis? Ik onderzoek het in mijn nieuwe column voor LeidsCement.

Een nieuwbouwhuis laten voelen alsof je er al jaren woont – hoe doe je dat? Esther kreeg het voor elkaar met warme kleuren, retro meubels en sfeervolle behangprints. Een huis gemaakt om warme herinneringen aan over te houden. Ik interviewde Esther voor vtwonen.

VOGIN en IP | vakblad voor informatieprofessionals bieden jaarlijks een gevarieerd programma met lezingen en workshops rond het thema ‘zoeken en vinden van informatie’. Dit jaar zijn de keynote speakers hoogleraar forsenische data-analyse Zeno Geradts en directeur van het Meertens Instituut Antal van den Bosch. Zij geven een inkijkje in hun werkpraktijk en een voorproefje van wat zij op 21 oktober gaan vertellen. In het nieuwe nummer van IP is een interview van mij met beide heren te vinden.

Het verlies van een geliefde kantelt de werkelijkheid. Dat ervaart ook Mia, het hoofdpersonage in Onze kinderen, de nieuwste roman van Renée van Marissing. Na het verlies van haar vader doet ze een poging zijn huis op te ruimen, maar daarmee haalt ze ook de herinneringen aan haar jeugd overhoop. Ik recenseerde het boek voor De Reactor.

Eerder dit jaar ontvingen bibliotheken door het hele land subsidie in het kader van het Leesoffensief. Met dit geld kunnen zij aan de slag om kinderen en jongeren aan het lezen te krijgen. De komende tijd ga ik voor de Vereniging van Openbare Bibliotheken (VOB) in gesprek met bibliotheken door het hele land om te weten te komen welke projecten zij met dank aan deze subsidie kunnen opstarten.

In oktober vorig jaar verscheen Varkensribben van de Vlaamse Amarylis De Gryse. De roman is nu genomineerd voor de Bronzen Uil, prijs voor het beste debuut van de Lage Landen. Voor die gelegenheid besprak ik het boek voor Vlaams literair platform De Reactor.

Voor interieurstylist en -fotograaf Merel Visscher geen interieur uit een pakje. Ze haalt haar woonspullen – meestal tweedehands – overal en nergens vandaan en maakt er haar eigen woonrecept van: knus, warm en smaakvol. Voor Libelle mocht ik bij Merel binnenkijken.

Het is een onzekere wereld in Half heel, de nieuwe bundel van Florence Tonk – zowel het stormachtige buiten als het binnenste waarin al dat geweld binnendringt. Ik besprak de gedichten voor literair tijdschrift Awater.

Een Duitse fantasie, het nieuwste boek van Philippe Claudel, omvat vijf verhalen die draaien om, zo geeft de auteur in het nawoord aan, ‘de onsamenhangendheid van de geschiedenis en de rol die mensen erin spelen, of beter gezegd: denken te spelen’. Ik recenseerde de verhalenbundel voor Medisch Contact.

De dag waarop jaarlijks de auteur van het Boekenweekgeschenk bekend wordt gemaakt, krijg ik vaak meerdere berichtjes van bekenden die mij op de gelukkige winnaar wijzen. Een jaar of acht geleden rondde ik mijn bachelorstudie film- en literatuurwetenschap immers af met een scriptie over het Boekenweekgeschenk. Ook toen Hanna Bervoets werd aangekondigd als de auteur voor het Geschenk van 2021 ging mijn telefoon dus meermaals af.

Over een halfjaar mogen we weer naar de stembus. Deze keer kiezen we welke partijen ons mogen vertegenwoordigen in de gemeenteraad. Heeft de Delftse politiek het beste met de ondernemer voor? De analyse van de partijprogramma’s van vier jaar geleden die ik voor Delft.business uitvoerde toont de traagheid van het politieke stelsel.

Hoe zet je – juist in deze tijd – een aansprekend educatief theaterprogramma neer? Daar weten ze bij de Toneelmakerij in Amsterdam alles vanaf. Voor de Cultuurkrant van het Landelijk Kennisinstituut Cultuureducatie en Amateurkunst (LKCA) ging ik in gesprek over hun ervaringen. Ook sprak ik voor deze editie met Karim Amghar, die vindt dat we de kansenongelijkheid in het onderwijs niet langer kunnen negeren.

kun je beter ontspannen dan in een eigen caravan? Dat dacht Susanne toen ze een opknapper vond op Marktplaats. Ze knapte ‘m helemaal op in haar favoriete boho-stijl. Voor Libelle mocht ik bij haar binnenkijken.

Vandaag verschijnt mijn gedicht Zwem af op de website van literair tijdschrift De Revisor. Je leest het hier.

Met enige regelmaat verontschuldigen vrienden en bekenden zich voor het feit dat ze nog nooit een letter van mij gelezen hebben. Anders dan je misschien zou verwachten, stellen die mensen me met hun mededeling juist enorm gerust. In mijn nieuwste column voor LeidsCement leg ik uit waarom.

De afgelopen jaren is de samenwerking tussen openbare bibliotheken in Europees en Caribisch Nederland in een stroomversnelling geraakt. De zes eilanden hebben sinds 2020 allemaal toegang tot de digitale bibliotheek en kregen begin dit jaar zelfs boeken en bibliotheekmeubels toegestuurd. Hoe ziet de relatie tussen beide kanten van het koninkrijk op bibliotheekgebied eruit? Ik onderzocht het voor de nieuwe editie van Boekman.

Neurobioloog en arts Dick Swaab ziet in kunst en cultuur kansen om je hersenen te verrassen. Waarmee je dat het beste doet, is voor ieder brein anders. Voor het nieuwe magazine van CultuurWerkt! ging ik met hem in gesprek over de kunst van het onderzoeken, sociale verschillen en creativiteit in coronatijd. Ook schreef ik voor dit nummer een column over een gebrek aan maandagochtendblues.

In tijden waarin we ons steeds minder makkelijk kunnen concentreren, biedt de methode Visual Thinking Strategies een uitkomst. Deze intensieve manier van kijken naar kunst zorgt ervoor dat je meer ziet dan je voor mogelijk hield. Dat ervoeren ook enkele leden van de Vereniging Rembrandt die zich een ochtend lang lieten meevoeren door de zalen van het Amsterdamse Rijksmuseum. Mijn verslag van de bijeenkomst is te vinden in de nieuwste editie van het Bulletin, het magazine voor leden van de Vereniging Rembrandt.

Bij zijn herbenoeming kreeg de leerstoel van bibliotheekhoogleraar Frank Huysmans een nieuwe titel. Voortaan mag hij zich nog meer richten op de bibliotheek als onderdeel van de informatiesamenleving – een onderwerp waar zijn hart ligt. Ik sprak hem voor het nieuwe nummer van IP | vakblad voor informatieprofessionals.

Fan van een mix van vintage en modern? Dan ben je bij Kris aan het goede adres. Ze vulde haar hoekhuis in Oegstgeest met spullen met een persoonlijke geschiedenis. De liefde daarvoor startte in de schuur van haar ouders. Je vindt Kris’ verhaal in de nieuwste editie van vtwonen, die nu in de winkels ligt.

De #MeToo-kwestie is ook in de Nederlandstalige literatuur geland. In hun nieuwste romans leggen Yolanda Entius, Henk van Straten en Roelof Smit pijnlijk bloot hoe dun de scheidslijn is tussen een romantische avond en seks tegen je wil. En vooral: hoe groot de invloed van het perspectief is bij de beoordeling daarvan. Wanneer spreekt een lichaam boekdelen en wanneer verdient de taal van ons lijf toelichting?

Hoe creëer je een tentoonstelling waarin iedereen aan zijn trekken komt – of je nu klein of groot bent, ziend of blind, westers of juist niet? Bij het bepalen van de nieuwe presentatiewijze van de vaste collectie in het Van Abbemuseum in Eindhoven stond die vraag centraal. Voor kunsttijdschrift MUZE vertelde hoofd collecties Steven ten Thije mij hoe dat proces in zijn werk ging.

Kun je een verhaal vertellen over dat wat je niet weet? Die vraag bekroop mij steeds vaker tijdens het ontstaan van Vluchthaven, de roman die ik schreef naar aanleiding van het overlijden van mijn stiefgrootvader, die als zoon van een KNIL-militair een belangrijk deel van zijn jeugd in een jappenkamp in voormalig Nederlands-Indië doorbracht. Over dat deel van onze geschiedenis leerde ik op school maar weinig. Daar mag verandering in komen, betoog in een essay voor Brainwash.

Als schrijver lijk je soms bijna een exotisch dier, zo bijzonder lijkt het op papier zetten van je gedachten voor veel mensen te zijn. Waarom reageren zij zo vol bewondering op het schrijverschap? Ik onderzocht het in mijn nieuwe column voor LeidsCement.

Deze zomer ben ik gastcolumnist bij Het Financieele Dagblad! De komende maanden verschijnt in elke zaterdagbijlage een bijdrage van mij. In mijn columns buig ik me over het werk dat vakantie heet: van de out of office tot de doevakantie, van de staycation tot vakantie vieren als zzp’er.

‘Letterlijk met vrezen en beven’ schreef Clara Eggink een boekje met anekdotes over de grapjes en eigenaardigheden van bekende schrijvers. Maken die vertellingen de grote schrijvers wat menselijker, of juist niet? Ik schreef er een essay over voor het Literatuurmuseum.

Met elke wisseling van seizoenen past Danielle ook haar interieur aan. Toch blijven er gemene delers: lichte kleuren en natuurlijke materialen zijn haar favorieten. Ik interviewde haar voor Libelle over haar woonsmaak.

De nieuwe Rijswijk.special is uit! Voor deze special editie van Delft.business interviewde ik YES!Delft, Avalex en de Gemeente Rijswijk over de vernieuwende wijze waarop zij afvalverwerking in de regio willen vormgeven. Ook sprak ik vier kraamhouders op de zaterdagmarkt in Oud-Rijswijk over het unieke karakter van deze markt. Verder liet ik Renee van Ingen, directeur van de Rijswijkse Schouwburg, en Kevin Katsman, hotelmanager van Best Western Plus Grand Winston in Rijswijk, met elkaar kennismaken.

Ik zie steeds meer mensen om mij heen vastlopen door de druk die zij op hun werk en daarbuiten ervaren. Dat vind ik zorgelijk – maar nog enger vind ik het dat het er tegenwoordig bij lijkt te horen. Is de burn-out een vast onderdeel geworden van ons carrièrepad? Ik schreef erover voor Brainwash.

Een fysieke tour langs bibliotheken en boekhandels behoorde de afgelopen anderhalf jaar niet tot de mogelijkheden. En dus ging ik digitaal het land door. Maar vertelde ik tijdens al die lezingen en interviews nu eigenlijk mijn eigen verhaal of dat van iemand anders? Je leest erover in mijn nieuwe column voor LeidsCement.

Ze lijken in steeds meer keukenkastjes te vinden: potjes met vitaminepillen. Ook tijdens de coronacrisis riepen sommige experts ons op met extra vitamines zelf een steentje bij te dragen aan onze gezondheid. Welke pillen hebben welk effect? En helpen al die vitamines ons gezond de zomer door? Ik onderzocht het voor Libelle.

De nieuwe Cultuurkrant van het Landelijk Kennisinstituut Cultuureducatie en Amateurkunst (LKCA) is uit! Ik interviewde de directeuren van de cultuurprofielscholen Sint-Joriscollege en Het Palet over cultuuronderwijs in en na corona, en over hoe het Nationaal Programma Onderwijs hen daarbij kan helpen. Daarnaast ondervroeg ik Douwe Zeldenrust, directeur van Keunstwurk, over de culturele achterstand die jongeren in deze tijd oplopen.

Wanneer stop je met grasduinen in die eindeloze lijsten met bronnen die naar aanleiding van je zoekacties zijn komen bovendrijven? Die vraag herkennen Rens van de Schoot, Jan de Boer, Felix Weijdema en Bianca Kramer. Al in 2019 oogstten zij lof met ASReview, afkorting voor Active learning for Systematic Reviewing. Met deze open source-tool, gebaseerd op machine learning, maakten zij het mogelijk om in reusachtige datasets snel relevante papers te vinden. Hoe staat het er anno 2021 mee?

Uitgeverijen worden overstelpt door de grote hoeveelheden manuscripten die hun kant op komen. Steeds meer van hen kondigen een manuscriptenstop aan. Vooral niet schrijven, maar lekker blijven lezen, roepen steeds meer uitgevers – of zo hard netwerken dat je boek wel bij de juiste persoon terechtkomt. Voor LeidsCement deed ik uit de doeken wat zo’n insteek voor de boekenbranche zou betekenen.

De ene na de andere Bekende Nederlander verlaat gecanceld het strijdtoneel. Waarom klappen we zo hard met de zweep richting degenen die die laatste trends gemist hebben, die toevallig niet de laatste opiniestukken in kwaliteitskranten hebben gelezen, aan wie een zich razendsnel ontspinnend debat onder een Instagram-post toevallig voorbij is gegaan? Is er nog nog wel ruimte voor vergiffenis? Over deze cancelrace schreef ik een essay voor Brainwash.

Kleinkunstig, productiehuis op het gebied van kunsteducatie, zat tijdens de coronaperiode niet stil. Dankzij hun innovativiteit en veerkracht bleven ze overeind – zonder subsidie. Voor Cultuur+Ondernemen vroeg ik directeur Albert Barth naar zijn invulling van het ondernemerschap.

Welke invloed heeft de jeugd op een mensenleven? Die vraag onderzoekt Tjitske Jansen in haar vierde bundel Iedereen moet ergens zijn. In het geval van Jansen is dat een jeugd waarin zij steeds van pleeggezin wisselt en waarin het geloof de boventoon voert. Lees mijn recensie over de bundel in de nieuwe editie van poëzietijdschrift Awater.

Bibliotheken zijn bij uitstek duurzame instanties: boeken uitlenen is een mooi voorbeeld van de steeds populairder wordende deeleconomie. Ook op andere manieren integreren zij duurzaamheid in hun collecties, activiteiten en beleid, van kledinguitleen tot biodesignlabs. Ik schreef er een artikel over voor de nieuwste editie van Boekman.

In haar nieuwste, wederom vuistdikke roman Ik ben er niet speelt Lize Spit een spel met aan- en afwezigheid, met waarheid en leugen. Voor literair tijdschrift DW B schreef ik over de stolp van de liefde waaronder de hoofdpersonen bivakkeren, en over de kwetsbaarheid die ontstaat wanneer een van hen uit het lood raakt.

In haar nieuwste roman Bloedblaren geeft Naomi Rebekka Boekwijt de hoofdrol aan een meisje met een traumatische jeugd dat besluit zich toe te leggen op CrossFit. Wat aanvankelijk een gezonde vorm van afleiding lijkt, krijgt al snel de vorm van een schadelijk ontwijkingsmechanisme. Ik besprak het boek voor De Reactor.

Al ruim tweeduizend jaar spreekt Maria Magdalena tot de verbeelding van kunstenaars over de hele wereld. Vanaf 25 juni wijdt Museum Catharijneconvent in Utrecht een tentoonstelling aan deze mysterieuze vrouw. Wat maakt haar tot op de dag van vandaag tot zo’n populaire inspiratiebron? Daarover sprak ik met Lieke Wijnia, conservator van de tentoonstelling. Je vindt het interview in de nieuwe editie van MUZE, het kunstmagazine voor leden van AVROTROS.

Een serie over puberstress en ouderleed – wie spreekt dat niet aan? Actrice Sam Ghilane speelt de rol van moeder Dina in de serie Oogappels. Een mooie gelegenheid om na te denken over haar eigen kindertijd én acteerambities. Ik ging met haar in gesprek voor het nieuwe magazine van CultuurWerkt!.

De bibliotheken mogen weer open! Dat vieren we als bibliotheeksector met een uitgebreid gesprek met prinses Laurentien van Oranje-Nassau, dat ik met haar mocht voeren over het belang van de bibliotheek. ‘Bibliotheken zijn de bomen van een gemeenschap: ze zorgen voor zuurstof, verkoeling en beschutting. En als je erin klimt, kun je verder kijken.’

Kun je geluk beschrijven in literatuur? Sander Kollaard doet in zijn romans en korte verhalen alvast een krachtige poging. Zijn personages geven zin aan hun bestaan door voortdurend te observeren, te reflecteren en te ordenen. Wie het leven als een verhaal bekijkt, houdt de onvermijdelijke dood op afstand, zo blijkt uit zijn recente verzamelbundel De laatste dag van de koning. Voor De Lage Landen nam ik Kollaards oeuvre onder de loep.

Diversiteit staat hoog op de agenda – ook onder informatieprofessionals. Aan welke vormen van diversiteit moeten we precies denken? Waarom is een inclusieve arbeidsmarkt zo belangrijk? En welke stappen worden al gezet in het vakgebied van de informatieprofessional? Voor IP | vakblad voor informatieprofessionals gaf ik een inkijkje vanuit verschillende perspectieven.

Kritiek op een elegante manier kunnen incasseren – daar oefen je als auteur vaak genoeg mee. Toch blijft het een uitdaging: hoe reageer je op harde woorden van recensenten en kennissen? Kun je je blijven verschuilen in je eigen stille schrijfkamer zonder hun stemmen te willen horen? Ik schreef erover voor LeidsCement.

Koken volgens het ritme van de seizoenen. De chef-koks van Villa Augustus en Landgoed Hackfort draaien er hun hand niet voor om. Voor de nieuwe Tuinspecial van Libelle ging ik op zoek naar het geheim van koken met de oogst van je eigen moestuin.

Sensitivity readers zijn in opkomst. Steeds vaker onderwerpen zij boeken voor publicatie aan een kritische blik, die voorkomt dat minderheden in de tekst in een hoekje worden gedrukt. Van die gevoeligheden trekt Karel de Sadeleer zich in zijn debuut Messentrekkers weinig aan. In deze roman is de vrouw niet meer dan een lustobject, dat haar benen spreidt wanneer men dat van haar vraagt. Hoe goed past dat binnen deze tijd? Ik schreef er een essay over voor DW B.

We leven in een handboekencultuur: wanneer we iets niet begrijpen, slaan we er maar al te graag een gids op na die ons uitlegt wat we willen weten. In de tweede helft van 2020 signaleerden verschillende poëzieliefhebbers dat aan zo’n handleiding ook voor gedichten blijkbaar behoefte is: toen verschenen maar liefst drie boeken in deze categorie. Wat onderscheidt deze bundels van elkaar en wat verbindt ze juist? Ik onderzocht het voor De Reactor.

Na ruim een jaar thuiswerken kennen we het allemaal: digitale afspraken die naadloos in elkaar overgaan, vergaderingen waarbij kinderen de werkkamer binnenstormen. Voor Brainwash schreef ik een column over de mens als digitale tussenschim: hoe deze tijd ons soms dwingt op meerdere plekken tegelijk te zijn.

Gesprekken met kappers: ze zijn vaak een beetje ongemakkelijk. Tegelijkertijd leidt die samenkomst van twee onbekenden vaak tot een bijzondere uitwisseling van verhalen. Ik vertel over mijn meest recente ervaring in mijn nieuwe column voor LeidsCement: een verhaal over porseleinen handen die je opvangen, hoera, een meisje-slingers en stilvallende scharen.

Je achternaam veranderen, dat doe je niet zomaar. Daar weet Anna, hoofdpersoon van De dag dat ik mijn naam veranderde, alles van. Bibi Dumon Taks nieuwste roman laat zien hoe bitterheid in een familie sluipt en wat ervoor nodig is om die rancune te verjagen. Ik recenseerde het boek voor De Reactor.

Waar musea eind vorig jaar werden opgeroepen koloniale kunst terug te geven aan de rechtmatige eigenaar, houden bibliotheken zich nog opvallend stil. Bevindt zich in Nederlandse collecties ook een aanzienlijke portie roofboeken? Of is Nederland in de loop van de geschiedenis enkel slachtoffer geweest van boekenroof? In de nieuwste editie van IP | vakblad voor informatieprofessionals geef ik een inkijkje in de complexiteit van de kwestie.

Alle innovaties die in Delft plaatsvinden, moet je juridisch goed beschermen, weten Michiel van Stapele van Octrooicentrum Nederland en Cindy Gerhardt van Planet B.io, een innovatief ecosysteem op de Delftse campus waar biotechbedrijven zich kunnen vestigen. Ik interviewde hen samen voor Delft.business.

Vanaf nu mag ik mij trots columnist van Brainwash noemen. In mijn eerste column schrijf ik over onze neiging steeds vroeger te willen pieken. Maar waarom zou je zo snel mogelijk binnen willen zijn, zonder ruimte om te verlangen?

Vluchthaven is nu beschikbaar als leesclub bij LitLab: een platform waar middelbare scholieren op een interactieve manier aan de slag kunnen met literatuur. Ook over Vluchthaven kunnen zij nu vragen beantwoorden en discussies voeren. Ik hielp mee bij het samenstellen van de leesclub.

Nu veel bibliotheken vanwege het coronavirus noodgedwongen gesloten zijn, groeit de behoefte nog sneller stappen te zetten in de ontwikkeling van een bibliotheek die altijd voor iedereen open is. Wat zijn de mogelijke toepassingen van open source in bibliotheekland? Ik onderzocht het voor IP | vakblad voor informatieprofessionals.

De nieuwe Poëziekrant is uit! Voor deze editie schreef ik een uitgebreide recensie van Anne Broeksma’s dichtbundel Vesper, waar in ze de relatie tussen mens en natuur onder de loep neemt.

Als men vraagt hoe mijn romanroutine eruitziet, vertel ik dat ik maandag tot en met vrijdag vul met het schrijven van teksten in opdracht en mijn weekenden met proza en poëzie. Zou ik niet liever meer dan een zondagsschrijver willen zijn? Daarover gaat mijn nieuwe column voor LeidsCement.

Voor de nieuwe Cultuurkrant van het Landelijk Kennisinstituut Cultuureducatie en Amateurkunst (LKCA) interviewde ik Emiel Heijnen, lector kunsteducatie, over de kracht van kunst in het nieuwe online tijdperk. Ook voelde ik docent Jaapjan de Back aan de tand over zijn verlangens voor na de coronacrisis: naar livemuziek luisteren én het zelf maken.

Het maartnummer van DW B is verschenen – met daarin vier gedichten van mijn hand. Het eerste gedicht vind je hier.

Het ziet er niet goed uit voor Nederland in KliFi, Adriaan van Dis’ nieuwste, dystopische roman: je loopt maar beter in de pas van de overheid en klimaatrampen ontwrichten de samenleving. Het is aan een schrijver om alsnog verbinding te zoeken, concludeer ik in mijn recensie voor De Lage Landen.

Sommige vrienden en familieleden kijken reikhalzend uit naar het moment dat ik een verhaal of gedicht over ze zal schrijven. Anderen deinzen voor die gedachte terug. De keuze is aan mij als schrijver, die alles mag doen, zolang het woord fictie of roman maar op het omslag prijkt. En toch voel ik me verantwoordelijk voor de effecten die mijn woorden teweeg kunnen brengen. Ik vertel erover in mijn nieuwe column voor LeidsCement.

Transgenders laten steeds meer van zich horen, en ook het fictiepersonage dat worstelt met het onderscheid tussen man en vrouw stapt langzaam maar zeker in het licht. In hun recente boeken proberen Yolanda Entius, Mariken Heitman en Marieke Lucas Rijneveld gendertwijfels begrijpelijk te maken voor een groter publiek – in de vorm van vergelijkingen met Moeder Natuur. Lees mijn analyse voor De Lage Landen in het nieuwste nummer of online.

Het wordt steeds belangrijker dat data gemakkelijk vindbaar, toegankelijk, uitwisselbaar en herbruikbaar zijn. Ook tijdens de uitreiking van de Nederlandse Dataprijs stonden deze FAIR-principes centraal. Welke initiatieven vielen daar in de prijzen en wat zegt hun bestaan over de stand van FAIR data? Daarover schreef ik een artikel voor IP | vakblad voor informatieprofessionals.

Al mijn hele leven krijg ik vragen over hoe het is om enig kind te zijn. Of het niet saai en stil is. Of ik geen broer of zus mis. Waarom mijn ouders niet meer kinderen hebben gekregen. Veel van die vragen veronderstellen een gebrek – een gebrek dat ik zelden heb gevoeld. Ook uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat enig kinderen en hun ouders gemiddeld zeker niet ongelukkiger zijn dan grotere gezinnen. En toch gaat het maar zelden over alles wat je cadeau krijgt door als enig kind op te groeien. Over al die cadeaus schreef ik een artikel voor Libelle – te vinden in het nieuwste nummer en online.

Toen Theo en Angelique, eigenaar van webwinkel Boet-Stijl, hun droomhuis vonden, wisten ze één ding zeker: alles wordt wit. Voor Libelle sprak ik met hen over de kunst van een licht en tegelijkertijd warm interieur. Het nieuwe nummer ligt nu in de winkel.

De bundel Rijpe velden van vrolijkheid van Truus Roeygens is een zelfonderzoek naar de aard van blijdschap. Mijn recensie is te lezen in het nieuwe nummer van poëzietijdschrift Awater.

Misschien wel een van de bijzonderste interviews waarvan ik ooit onderdeel ben geweest: het gesprek dat ik met mezelf voerde voor Bazarow Magazine. Over schrijven als openhartigheid, een boek dat ook na verschijning blijft groeien en het aparte genre dat het interview is.

Tegenwoordig lijkt een groot deel van het schrijverschap uit zelfpromotie te bestaan. En dat terwijl schrijven bij uitstek een solistische en onzichtbare bezigheid is, die in schril contrast staat met al die spotlights. Voor cultureel ondernemersplatform LeidsCement schreef ik een column over dat ingewikkelde contrast.

De Deense ontwerper Pernille Folcarelli brengt bloemen en planten op kunstzinnige wijze over op kussens, posters, ansichtkaarten en behang. Voor Libelle gaf ik een inkijkje in haar sfeervolle atelier en huis. Je vindt het artikel in het nieuwste nummer, dat nu in de winkel ligt.

Joost Oomen en Hans Depelchin debuteerden eind 2020 beiden vlak voor hun dertigste met een absurdistische roman. Een genre dat zich lastig laat recenseren, beargumenteerde ik voor Vlaams literair tijdschrift DW B.

Jaarlijks onderscheidt het Victorine van Schaickfonds publicaties die vernieuwing in het informatievak stimuleren. Dit jaar viel de eer te beurt aan Cornelis van Lit (penning), Helena Schöb (scriptieprijs), muziekbibliotheek De Intro (aanmoedigingsprijs) en Eimer Wieldraaijer (oeuvreprijs). Voor IP | vakblad voor informatieprofessionals ging ik met Van Lit en Schöb in gesprek over hun onderzoeken en ambities.

2020 was voor mij boven alles het jaar waarin mijn tweede roman verscheen. Hoewel veel mensen het schrijverschap lijken te zien als een hoger levensdoel, zijn mij het afgelopen jaar wonderlijk genoeg vooral veel aardse vragen gesteld over het aantal tot nu toe verkochte exemplaren. Voor cultureel ondernemersplatform LeidsCement schreef ik een column over onze menselijke getallendrang: van het opdelen van de tijd in jaren, maanden, minuten en seconden tot het reduceren van het verschijnen van een roman tot het aantal maal dat het boek over de toonbank gaat.

Toen ik van Het Financieele Dagblad de vraag kreeg een brief te schrijven aan een dierbare, hoefde ik niet lang na te denken: dat zou mijn oma zijn, wier liefde en verdriet als inspiratie mochten dienen voor Vluchthaven. Ik had toen niet durven dromen dat mijn verhaal naast de brieven van zulke bewonderenswaardige medeauteurs zou mogen verschijnen – Stefan Hertmans, Joke Hermsen, Abdelkader Benali en Daan Heerma van Voss – en dat er zo’n mooie tekening van Eline Schipperen bij zou worden geplaatst. De brief verscheen in de kerstspecial van de zaterdagbijlage en online.

Perhaps all pleasure is only relief, schreef William S. Burroughs in zijn vroege roman Junkie. De beroemde uitspraak over zijn drugsverslaafde hoofdpersoon lijkt ook de diagnose van een jonge generatie vandaag te zijn. Wordt de millennial verondersteld om ondernemer van de eigen biografie te zijn, dan schuilt de opluchting in het loslaten.

De nieuwe Rijswijk.special is uit! Voor deze editie sprak ik met Cor van den Heuvel, directeur van opleidingsbedrijf IW Zuid-Holland, en Saskia du Bois en Sander Meijers van de gemeente Rijswijk, over de koppeling tussen onderwijs en arbeidsmarkt. Ook interviewde ik Guido Schmitt, eigenaar van FRESCH Real Estate, die de Rijswijkse Plaspoelpolder laat kennismaken met een nieuwe manier van bouwen en werken. In hetzelfde gebied verrijst ook At The Park: een innovatief ecosysteem waarin wonen, werken, leren en verblijven samenkomen.

De nieuwe editie van Delft.business staat in het tegen van het thema versnellen of vertragen. Daarover ondervroeg ik Walter Vermeulen, directeur van Ter Steege Bouw Vastgoed West, Melanie Haaksma, oprichter van We Are Delft, en topkok Yuri Verbeek.

Geschiedenislessen tot leven laten komen: dat is het doel van theatermaker en historica Anita Ros. Voor de nieuwe editie van de Cultuurkrant van het Landelijk Kennisinstituut Cultuureducatie en Amateurkunst (LKCA) interviewde ik haar samen met docent Geke Jagt, die met Anita’s lessen aan de slag ging. Ook ondervroeg ik beeld- en performancekunstenaar Petra van Aken over haar workshops, waarmee zij mensen helpt vrijer te bewegen.

In de derde klas van de middelbare school koos ik voor het profiel Natuur & Techniek. Niet alleen omdat ik naar de TU Delft wilde om Industrieel Ontwerpen te studeren, maar stiekem ook vanwege de venijnige veronderstelling dat een bètaprofiel je verder zou brengen dan een alfavakkenpakket. Voor cultureel platform LeidsCement schreef ik over dat keuzemoment, en de blijdschap waarmee ik sindsdien mijn leven met cultuur vul.

Het nieuwe wintermagazine van CultuurWerkt! is uit. Op de cover prijkt actrice Jouman Fattal, die tijdens de coronaperiode voor Storytel alle delen van de Harry Potter-serie opnieuw insprak. Ik interviewde haar over deze eervolle taak. Ook voelde ik violist en componist Myrthe van de Weetering en Peter Pels, communicatiemanager bij het Flevoziekenhuis in Almere, aan de tand over hun werkdag.

Gaat dit boek over je eigen leven? Zo ja, sta je in voor de consequenties? Het zijn deze vragen die Condities, het recentste boek van Thomas Heerma van Voss, op de achterflap aan de lezer stelt. Ze dwingen je stil te staan bij de biografische waarde van het boek – nog niet eens zozeer bij de mate waarin de roman gebaseerd is op het leven van de auteur, maar meer bij de overlap met ons eigen leven die we als lezer, naar verwachting van uitgever Das Mag, zullen aantreffen wanneer we Condities openslaan. Ik besprak het boek voor De Reactor.

Begin oktober werd het Bibliotheekconvenant 2020-2023 ondertekend, waarin afspraken zijn gemaakt over de belangrijkste maatschappelijke opgaven die bibliotheken en de overheid de komende drie jaar gaan aanpakken. Daartoe werken de betrokken partijen aan een Netwerkagenda, waarin hun gezamenlijke doelen tot uiting komen. In dat kader zal ik de komende tijd belangrijke spelers uit het veld interviewen over hun ambities.

Als kind was modeontwerper Michael Barnaart al dol op de jurken van Jans. Nu mag hij haar zelf tekenen én kleden. Inspiratie vindt hij in zijn Winterswijkse vakantiehuisje. Het ademt de sfeer van de jaren zeventig, de tijd waarin de familie het licht zag. Voor Libelle mocht ik Michael ondervragen over zijn bijzondere relatie met de stripfamilie en de tijd waarin zij rondlopen.

Het is blijkbaar je lot wanneer je als schrijvende vrouw relaties aangaat met beroemde dichters: je eigen werk verdwijnt naar de achtergrond. Het overkwam ook Clara Eggink, die achtereenvolgens in het huwelijk trad met de dichters J.C. Bloem en Jan Campert. Voor het Literatuurmuseum boog ik me over haar continue worsteling met de literaire wereld.

Deze zomer vierde ik in de hortus botanicus in Delft de verschijning van Vluchthaven. Net als alle andere stappen in het publicatieproces verliep ook de planning van deze avond anders dan gewoonlijk. Voor cultureel platform LeidsCement schreef ik over een boek uitbrengen in coronatijd, en over de literaire wereld die langzaam weer wakker wordt.

Niet alleen in de echte wereld wordt uitgebreid gereflecteerd op het coronavirus; ook in fictie dook het thema algauw op. Sarah Sluimers novelle De Stilte verhaalt over de wereld een twintigtal jaren na de lockdown, hier de Stilte genoemd. Ik recenseerde het boek voor Medisch Contact.