Voor Vrij Nederland legde ik uit waarom we alumni beter moeten begeleiden bij het vinden van hun plek in het werkende bestaan.

In Vrij Nederland mocht ik vertellen over het nare marketingbijsmaakje dat sport heeft gekregen.

Vrijwel elke bibliothecaris kent de droevige leesscores van Nederlandse middelbare scholieren. Hoe keren we het tij? Emma Kustermans bedacht een oplossing: het populaire leesplatform Hebban inzetten om leerlingen elkaar op de hoogte te laten brengen van hun leesgedrag. Het blijkt een groot succes, dat ook voor bibliotheken voordelen kan opleveren.

De openbare bibliotheek is de plek van breed beschikbare, vrij toegankelijke en betrouwbare kennis. Waar op het internet vinden we een digitaal equivalent? Precies: bij Wikipedia. Daarom slaan moederorganisatie Wikimedia en bibliotheken maar al te graag de handen ineen – zowel in Nederland als in het buitenland. Ik schreef erover voor Bibliotheekblad.

Amsterdam dient al decennialang als decor van een deel van de Nederlandse literatuur: niet alleen omdat vrijwel alle uitgeverijen er hun kantoor hebben gevestigd, maar ook omdat de stad veel auteurs na aan het hart ligt. Tegelijkertijd blijkt de drukte van de Nederlandse hoofdstad aanleiding voor een eeuwig gevoel begluurd te worden. Ik schrijf erover in mijn essay over Amsterdam in recente Nederlandstalige literatuur voor De Lage Landen.

Wie is niet groot geworden met de avonturen van Pippi Langkous, het vrijgevochten meisje met de oranje springvlechten die haar jurkjes geen seconde kon schoonhouden? In Nederland illustreerde Carl Hollander de boeken over Pippi – tot ongenoegen van de erven van schrijver Astrid Lindgren, die één Pippi-merk willen creëren. In het archief van het Literatuurmuseum liggen de originele tekeningen van Hollander. Ik mocht ze onder de loep nemen.