Feitelijk is vrijwel alles aan de kust ongrijpbaar: van de onaanraakbare wolkenlucht tot het zand dat tussen je vingers door glipt, van de meeuwen die hoog boven je voorbij scheren tot het water dat langs je enkels stroomt. Hoe maak je daar dan toch poëzie van? Of is het zeelandschap daarmee bij uitstek een geschikt onderwerp als inspiratie voor een gedicht? Op die vraag vinden we een mogelijk antwoord in Gezwommen worden, de debuutbundel van Anke Senden. Ik recenseerde ‘m voor poëzietijdschrift Awater. Bekijk het nummer hier. Bekijk hier ook de andere recensies die ik eerder voor Awater schreef.
Awater · Anke Senden · Gezwommen worden
Gerelateerde posts:
Poëziekrant · Jan Baeke · Die onvermijdelijkheden
Hoe vind je houvast in de grilligheid van het leven? Die vraag onderzoekt Jan Baeke in zijn bundel Die onvermijdelijkheden, waarin hij de menselijke omgang met de onzekerheden van het bestaan verkent. Ik recenseerde de bundel voor de Poëziekrant.
May & June · Into the Prairie
Het paradijs op aarde: zo kun je Into the Prairie in het Franse Bretagne gerust omschrijven. Liz en Corentin maakten van acht gîtes prachtige gastenverblijven, ieder omringd door een eigen tuin. Ik interviewde Liz voor tuinmagazine May & June.
Hard//hoofd · De rugfiguur in de schilderkunst
Al eeuwenlang leggen schilders geportretteerden vast terwijl die met de rug naar de kijker zijn gekeerd. Waar dat bij mannelijke vastgelegden vaak een krachtige neiging tot identificatie oproept, ogen vrouwen juist opgesloten in verstilde omgevingen, waar ze lijken te wachten tot ze worden bevrijd van de objectiverende ogen die op hen rusten. Ik schreef een essay over de rugfiguur voor de nieuwste editie van Hard//hoofd Magazine.