In augustus verschenen de eerste echte Verzamelde gedichten van Gerrit Kouwenaar bij uitgeverij Querido. Voor de redactie van poëzietijdschrift Awater een goede aanleiding vijf dichters om een bijdrage aan het oktobernummer te vragen. De opdracht: schrijf een gedicht geïnspireerd door een gedicht van Kouwenaar en licht je schatplichtigheid aan deze dichter toe. Ik koos voor totaal witte kamer en schreef ter reactie Hoe leer ik anderen jou aan.

Hoe leer ik anderen jou aan

hoe leer ik anderen jou aan
een streek tegen een onderrug
is niet genoeg

het zijn ook de
weifelende passen richting een omhelzing
het ongewild trillen van de handen
opverende woorden aan het einde van een zin

ik spreek onbekenden aan op straat
duw hen een script in de handen zeg
buig je rug
spreek de woorden
speel hem na

ze zeggen de zinnen
(soms zelfs volgens een
overtuigend gelijksoortige intonatie)
buigen hun handen
(hebben een ritme te pakken)

maar niemand begrijpt
de lach die ik niet noteerde
de gedachten die ik voor mezelf hield

ik trek de deur dicht, maak het donker
alleen in jouw binnenste
ben ik thuis –