We leven in een handboekencultuur: wanneer we iets niet begrijpen, slaan we er maar al te graag een gids op na die ons uitlegt wat we willen weten. In de tweede helft van 2020 signaleerden verschillende poëzieliefhebbers dat aan zo’n handleiding ook voor gedichten blijkbaar behoefte is: toen verschenen Van kop tot teen van Jeroen Dera en Charlotte Van den Broeck, Dit gaat niet over grasmaaien van Ellen Deckwitz en Zelf gedichten lezen van Gerbert Faure, Jan de Jong en Bas Jongenelen. Wat onderscheidt deze bundels van elkaar en wat verbindt ze juist? Ik onderzocht het voor De Reactor. Lees het essay hier.
De Reactor · Poëziehandleidingen
Gerelateerde posts:
LeidsCement · Recensiespanning
Kritiek op een elegante manier kunnen incasseren – daar oefen je als auteur vaak genoeg mee. Toch blijft het een uitdaging: hoe reageer je op harde woorden van recensenten en kennissen? Kun je je blijven verschuilen in je eigen stille schrijfkamer zonder hun stemmen te willen horen? Ik schreef erover voor LeidsCement.
Libelle · Chefs en hun moestuin
Koken volgens het ritme van de seizoenen. De chef-koks van Villa Augustus en Landgoed Hackfort draaien er hun hand niet voor om. Voor de nieuwe Tuinspecial van Libelle ging ik op zoek naar het geheim van koken met de oogst van je eigen moestuin.
DW B · Karel De Sadeleer · Messentrekkers
De sensitivity reader is in opkomst: steeds vaker worden boeken voor publicatie aan een kritische blik onderworpen, die voorkomt dat minderheden in de tekst in een hoekje worden gedrukt. Van die gevoeligheden trekt Karel de Sadeleer zich in zijn debuut Messentrekkers weinig aan: in deze roman is de vrouw niet meer dan een lustobject dat haar benen spreidt wanneer dat van haar wordt gevraagd. Hoe goed past dat binnen deze tijd? Ik schreef er een essay over voor DW B.