Al mijn hele leven krijg ik vragen over hoe het is om enig kind te zijn. Of het niet saai en stil is. Of ik geen broer of zus mis. Waarom mijn ouders niet meer kinderen hebben gekregen. Veel van die vragen veronderstellen een gebrek – een gebrek dat ik zelden heb gevoeld. Ook uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat enig kinderen en hun ouders gemiddeld zeker niet ongelukkiger zijn dan grotere gezinnen. En toch gaat het maar zelden over alles wat je cadeau krijgt door als enig kind op te groeien. Over al die cadeaus schreef ik een artikel voor Libelle – te vinden in het nieuwste nummer en online. Bekijk hier ook de andere artikelen die ik voor Libelle schreef.
Libelle · Enig kind
Gerelateerde posts:
Museum Panorama Mesdag · Ulrike Heydenreich · Verlangen naar de verte
De Duitse kunstenaar Ulrike Heydenreich heeft een fascinatie voor panoramische berglandschappen. Ze vangt vergezichten in tekeningen en objecten, in collages of met vouwtechnieken, soms allemaal tegelijk. Hierbij wisselt zij telkens tussen verschillende dimensies. Vanaf 1 april is haar werk te zien bij Museum Panorama Mesdag.
DW B · Cees Nooteboom · Zo worden jaren tijd
Eindelijk, op zijn 89e, komen alle gedichten van Cees Nooteboom samen in de bundeling Zo worden jaren tijd. Een noodzaak voor wie de terugkerende elementen in zijn poëzie in optimale vorm wil bestuderen: van het nauwkeurige waarnemen tot de worsteling met de dood. Ik besprak het boek voor DW B.
Poëziekrant · Gedichten over warm wonen
In het nieuwste nummer van Poëziekrant zijn nieuwe gedichten van mij te vinden. Het is een zesluik met als titel Nul op de meter, dat verhaalt over de zoektocht naar een zo duurzaam mogelijk huis, en wat er gebeurt wanneer je je in die queeste verliest.