Al mijn hele leven krijg ik vragen over hoe het is om enig kind te zijn. Of het niet saai en stil is. Of ik geen broer of zus mis. Waarom mijn ouders niet meer kinderen hebben gekregen. Veel van die vragen veronderstellen een gebrek – een gebrek dat ik zelden heb gevoeld. Ook uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat enig kinderen en hun ouders gemiddeld zeker niet ongelukkiger zijn dan grotere gezinnen. En toch gaat het maar zelden over alles wat je cadeau krijgt door als enig kind op te groeien. Over al die cadeaus schreef ik een artikel voor Libelle – te vinden in het nieuwste nummer en online.
Libelle · Enig kind
Gerelateerde posts:
LeidsCement · Recensiespanning
Kritiek op een elegante manier kunnen incasseren – daar oefen je als auteur vaak genoeg mee. Toch blijft het een uitdaging: hoe reageer je op harde woorden van recensenten en kennissen? Kun je je blijven verschuilen in je eigen stille schrijfkamer zonder hun stemmen te willen horen? Ik schreef erover voor LeidsCement.
Libelle · Chefs en hun moestuin
Koken volgens het ritme van de seizoenen. De chef-koks van Villa Augustus en Landgoed Hackfort draaien er hun hand niet voor om. Voor de nieuwe Tuinspecial van Libelle ging ik op zoek naar het geheim van koken met de oogst van je eigen moestuin.
DW B · Karel De Sadeleer · Messentrekkers
De sensitivity reader is in opkomst: steeds vaker worden boeken voor publicatie aan een kritische blik onderworpen, die voorkomt dat minderheden in de tekst in een hoekje worden gedrukt. Van die gevoeligheden trekt Karel de Sadeleer zich in zijn debuut Messentrekkers weinig aan: in deze roman is de vrouw niet meer dan een lustobject dat haar benen spreidt wanneer dat van haar wordt gevraagd. Hoe goed past dat binnen deze tijd? Ik schreef er een essay over voor DW B.