Op 4 oktober 2022 verscheen Het souterrain van Mance Post van Truska Bast, over de illustrator die Guus Kuijers Madelief een gezicht gaf, de dierenverhalen van Toon Tellegen van speelse linosneden voorzag en vele andere auteurs bediende met haar veelzijdige stijl. Voor het Literatuurmuseum schreef ik een essay over de ogenschijnlijke moeiteloosheid waarmee Posts creaties op het papier lijken te zijn beland en de worstelingen van het illustrator-zijn die daarachter schuilgingen. Lees het essay hier. Je vindt hier de andere essays die ik eerder voor het Literatuurmuseum schreef.
Literatuurmuseum · Mance Post
Gerelateerde posts:
Awater · Eva Meijer · Variaties op aanwezigheid
Ongeveer één op de acht coronapatiënten heeft last van long covid: langdurige klachten als vermoeidheid, kortademigheid, spierpijn en geheugenproblemen, die maanden tot jaren kunnen aanhouden. Eva Meijer probeert de ervaring van deze ziekte te vangen in Variaties op aanwezigheid, een prozagedicht opgebouwd uit 45 variaties. Ik recenseerde de bundel voor poëzietijdschrift Awater.
DW B · Ellen van Pelt · Zwaluwstaarten
Voor haar roman Zwaluwstaarten dook Ellen van Pelt in de geschiedenis van haar eigen meubelmakersfamilie: was haar eigen overgrootvader tijdens de Tweede Wereldoorlog schuldig aan collaboratie met de Duitsers? Hoe interessant haar eigen schrijfreflecties ook zijn, haar hoofdpersonage wil zich maar niet voor de lezer openen. Ik recenseerde de roman voor DW B.
Museumtijdschrift · Tomáš Libertíny
Al bijna twintig jaar perfectioneert Tomáš Libertíny zijn sculpturen, waarin hij de bij als maker de hoofdrol geeft. De zomer is zijn werk te zien tijdens zijn eerste Nederlandse solotentoonstelling in Museum Kranenburgh. Ik sprak met hem voor Museumtijdschrift.